Portret Czesław Zimnego w mundurze
Nie miałem okazji poznać mojego dziadka. Z opowiadań rodzinnych wiedziałem tylko, że był zawodowym wojskowym. 100 – lecie odzyskania Niepodległości zmobilizowało mnie do poszukiwań źródłowych i genealogicznych. Efekty były zaskakujące – dziś mogę powiedzieć, że jestem dumny z dokonań mojego dziadka. Jego życiorys był związany z Rawiczem i Rogoźnem, a służba wojskowa przypadła na momenty przełomowe w dziejach naszego państwa i narodu.
Czesław Zimny – ur. 07.07.1890 r. w Podborowie ( Gmina Chojno, Powiat Rawicz), Był synem Marianny z domu Bawolskiej i Klemensa. Ukończył 4 klasy szkoły ludowej. Służbę wojskową odbył w Weissenburgu w 4 kompanii 7 batalionu 60 Pułku piechoty im. Margrabiego Carla (Brandenburski). W armii niemieckiej od 1914 do 1918 zarówno na froncie zachodnim jak i wschodnim. Walczył w Wogezach, nad Sommą, pod Verdun, we Flandrii oraz pod Kowlem. Odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy. 09.01.1919 r. wstąpił w szeregi 11 pułku strzelców wielkopolskich (69 pułk piechoty). Walczy m.in. pod Zbąszyniem. Na początku 1920 r. 69 pułk został przerzucony na front wschodni. Uczestniczył w starciach na Liwie i Białorusi. Następną piękną kartę zapisał walcząc w 13 pułku piechoty w bitwie warszawskiej (słynny „cud nad Wisłą”). Wyczerpująca służba spowodowała osłabienie organizmu – był dwukrotnie hospitalizowany. Po demobilizacji ożenił się 21.08.1921 r. z Heleną Baszyńska. Miał z nią syna Zenona (ur. 17.06. 1924 r., zmarł 18.11.1967 r.) – żołnierza AK prześladowanego przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa. Jako żołnierz zawodowy w dwudziestoleciu międzywojennym uczestniczył w licznych kursach, ćwiczeniach i szkoleniach m.in. w Szkole Podoficerskiej 57 pułku piechoty w Poznaniu. Drugi związek małżeński zawarł w 1937 r. z Klarą Szalek ( 3 dzieci – Benedykta, Bogdan i Jadwiga). Czesław Zimny przeniósł się do Rogoźna i mieszkał przy ul. Wielkiej Poznańskiej. Ze względu na wiek i stan zdrowia nie został powołany do służby wojskowej w 1939 r. W 1940 r. władze okupacyjne wysyłają go na roboty przymusowe do miejscowości Husten w Westfalii (zakład Stahlturen und Fensterbau Paul Steinau) . Po zakończeniu wojny nie ujawnia swojej przeszłości zawodowego wojskowego. Zatrudnił się w fabryce mebli w Rogoźnie. Umiera nagle w 1955 r. Spoczął na cmentarzu w Rogoźnie naprzeciw Pomnika Powstańców Wlkp. Niestety do dziś grób nie został w żaden sposób upamiętniony. Z swą ofiarność i waleczność został odznaczony: Odznaką Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich, Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym „Za Wojnę 1918-1921”, Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości i Odznaką 13 Pułku Piechoty.
Namawiam Państwa do zerknięcia do starych teczek z dokumentami, albumów i korespondencji po dziadkach i pradziadkach. Odtwarzanie życiorysów naszych przodków powinno być nie tyle pasją co rodzinnym obowiązkiem, bo inaczej za lat 20-30 nie będziemy w stanie niczego o nich powiedzieć naszym wnukom i prawnukom.
Służba wojskowa w armii pruskiej (Weissenburg)
Kartka pocztowa wysłana z frontu zachodniego – Czesław Zimny na końcu „w samolocie”
Czesław Zimny jako instruktor Strzelca w Mławie w 1928 r.
Pierwsze małżeństwo Czesława Zimnego
Drugi związek – moja babcia Klara Szalek (teraz już państwo wiedzą skąd imię mojej córki )
